Ἡ «Ἑταιρία Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν» ἐτάσσετο ὑπὲρ τοῦ μονοτονικοῦ ἀπὸ τοῦ ἔτους 1939 !

Ἡ «Ἑταιρία Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν» εἶχε μία χρήσιμη πρωτοβουλία. Εἶδε τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ κράτους [4ης Αὐγούστου] γιὰ τὴν ἀποκατάσταση τῆς δημοτικῆς στὰ δικαιώματά της, ἐκτίμησε τὴ γνωστὴ ἀπόφασή του γιὰ τὴ σύνταξη τῆς γραμματικῆς της [Μ. Τριανταφυλλίδη], χρέος της νόμισε νὰ μὴ σταθῆ μακρυὰ ἀπὸ τὴν προσπάθεια αὐτή, ποὺ οὔτε μικρὴ εἶναι οὔτε ἄσχετη μὲ τὴν ἑλληνικὴ λογοτεχνία καὶ τὴ διάδοσή της σ᾿ εὐρύτερους κύκλους. Ἔκαμε μία ἐπιτροπὴ ἀπὸ μέλη της καὶ ἄλλους ἁρμοδίους, – ἀπὸ τοὺς κ.κ. Μανόλη Τριανταφυλλίδη, Μιλτιάδη Μαλακάση, Ἐλισαῖο Γιανίδη, Ν. Πετιμεζᾶ-Λαύρα, Κώστα Καρθαῖο, Ἀλέκο Φωτιάδη, Θρασύβουλο Σταύρου, Μᾶρκο Αὐγέρη, Ἀν. Ἀναστασίου, Δ. Γκινόπουλο, Σπ. Θεοδωρόπουλο [Ἄγι Θέρο], Στρατὴ Μυριβήλη, Βάσο Δασκαλάκη, Κώστα Ἀθανασιάδη, Δημήτρη Φωτιάδη, Μελὴ Νικολαΐδη, Γιῶργο Θεοτοκᾶ κι ἀπ᾿ τὸν ὑποφαινόμενο [Πέτρο Χάρη], – κάλεσε στὶς συζητήσεις τῆς ἐπιτροπῆς εἰδικούς, ὅπως ὁ κ. Παναγὴς Λορεντζᾶτος [...]

Ἡ ἐπιτροπὴ τῆς «Ἑταιρίας Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν» ἐργάστηκε κι ἐργάζεται μὲ μεθοδικότητα, κι αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἔχει φτάσει σὲ μερικὲς ἀποφάσεις. Δέχτηκε τὴν ἱστορικὴ ὀρθογραφικὴ παράδοση, συμφώνησε ὅτι τόνοι καὶ πνεύματα πρέπει νὰ λείψουν, βάσισε τὶς συζητήσεις της σὲ εἰσήγηση τοῦ κ. Θρ. Σταύρου [...] Σὲ γενικὲς γραμμὲς εἴμαστε σύμφωνοι, καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι καὶ ὅλα τὰ μέλη τῆς «Ἑταιρίας Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν», καθὼς καὶ ὅσοι ἄλλοι λογοτέχνες δὲν εἶναι μέλη της, θὰ ἔχουν τὴν ἴδια γνώμη καὶ τὴ ριζικὴ ἁπλοποίηση τῆς ὀρθογραφίας μας θὰ τὴ βλέπουν σὰν ἀποτίναξη ζυγοῦ ποὺ καταβασανίζει αἰῶνες τώρα τὴ σκέψη τῶν Ἑλλήνων καὶ συμμαχεῖ μὲ πολλὲς ἄλλες προλήψεις καὶ παρεξηγήσεις γιὰ νὰ κρατάη μακρυὰ τὶς μεγάλες καὶ καθολικὲς ἀσχολίες τοῦ πνεύματος. Αὐτὴ ἡ κουκίδα, ποὺ προτείνει ἡ ἐπιτροπὴ τῆς «Ἑταιρίας Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν» [τὸ μυγόχεσμα τοῦ Κακριδῆ] ν᾿ ἀντικαταστήσῃ ὀξεῖες, βαρεῖες καὶ περισπωμένες, αὐτὸ τὸ σημαδάκι, ὅση χρησιμότητα ἔχει, ἄλλο τόσο συμβολικὸ εἶναι [....]

ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ 1.3.1939

Ἔρευνα Μ. Χ.