ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ποίημα τοῦ Στέλιου Σπεράντσα

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

Καληνύχτα, βουνά, ποὺ τὸ πλάνο φεγγάρι
πίσω πάει ἀπὸ σᾶς καὶ γελᾷ μυστικά.
Καληνύχτα καὶ σεῖς, γιασεμιά μου λευκά.
Λουλουδάκια ξανθὰ κι’ ἀστρουλάκια μὲ χάρι,
τὄνειρό μου ἀπὸ σᾶς ποιές χλωμάδες θὰ πάρῃ ;
                                               Καληνύχτα.

Καληνύχτα, πυκνές μυρωδιὲς στὸν ἀγέρα,
ποὺ μεθᾶτε γλυκὰ τὸ κρυμμένο πουλί.
Παραθύρια γλυκά, ποιό χεράκι σᾶς κλεῖ ;
Καληνύχτα, σκοπέ, ποὺ σὲ στέλνει ἀπὸ πέρα
πονεμένου βοσκοῦ καλαμένια φλογέρα.
                                                Καληνύχτα.

Καληνύχτα, χρυσᾶ π’ ἀγρυπνεῖτ’ ἀγγελάκια,
σὰν κοιμᾶτ’ ἀπαλὰ μιὰ κορούλα χρυσῆ.
Καληνύχτα, ματιῶν στοχασμοὶ περισσοί.
Καληνύχτα καὶ σεῖς, ζαχαρένια χειλάκια,
ποὺ σκορπᾶτε γλυκὰ μέσ’ στὸν ὕπνο φιλάκια.
                                                 Καληνύχτα.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΠΕΡΑΝΤΣΑΣ (1888-1962)

Πίνακας τῆς Maria Szantho (1897-1998)