Τάκης Παπατζώνης «Ἐθνεγερσία»

Η ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑ 

τοῦ Τάκη Παπατζώνη (1895-1976)

Δὲν πρόκειται γιὰ τὴ Δόξα,
αὐτὴ ὁπωσδήποτε ἔχει καταμερισθῆ·
δὲν πρόκειται οὔτε γιὰ τὴ Μέρα,
γιατὶ συχνὰ κι’ αὐτὴ ἀμφισβητεῖται·
δὲν πρόκειται γιὰ τὸν τόπο,
γιατὶ πολλοὶ τόποι ἐρίζουσιν.
Ἀλλὰ ἀκέραιο μένει κι’ ἀδιαίρετο
τὸ μέγα Μυστήριο τῶν ἑνωμένων ἀνθρώπων
κ’ ἡ πρόοδό τους μὲ ζῆλο πανηγυριοῦ
γιὰ τὸ Μαρτύριο τὸ θελημένο τοῦ πληρώματος.
Ὀργώθηκε ἡ Πατρίδα γιὰ τὴ λύτρωσή της
καὶ σπάρθηκε ἀπὸ Ἄγγελο ἐπιτήδειο.
Θολὲς ἦταν οἱ μέρες, βροχερές,
γιατὶ ἡ λαμπράδα ἔφεγγε κρυμμένη·
ἦταν ἡ ὥρα δειλινοῦ κι’ ἀποσπερὶς
ψάλθηκαν οἱ οὐράνιοι παιᾶνες·
ὅσο κι’ ἂν ἔδειχνε ὁ χειμῶνας
πὼς δὲ θὰ φύγει ἀπ’ ὅπου εὑρέθη,
μεγάλη κίνηση εἶχε ὁ οὐρανὸς
καὶ τὰ φτερὰ τὰ ἐαρινὰ πολὺ δουλέψαν·
ὁ ἄπιστος κι’ ὁ ἄγριος δὲν εἶχαν θέση
σὲ μιὰν Ἑλλάδα ποὺ ἀφιερώθηκε στὸ Θεό της,
ἦρθε στιγμὴ ποὺ ὁμοιώθηκε μὲ Παναγία
κι’ εἶπεν : Ἰδού, ἡ δούλη κι’ ἐγώ, τοῦ Κυρίου.
Κοινολογεῖτο ἀπὸ παντοῦ ὁ θεῖος λόγος,
στὰ φανερά: Ἐγγὺς τὸ Πάσχα, ἑτοιμασθῆτε.
Κι’ ἦρθε τὸ Πάσχα, ἀφοῦ τοῦ προηγήθη
ὁ Μυστικὸς ὁ Δεῖπνος τοῦ Μεσολογγιοῦ.

(Νέα Ἑστία τ. 642)